با نهایت تاثر و تاسف درگذشت جناب آقای مهدی جمشیدی معلم عزیز و فارغ التحصیل دبیرستان مفید قیطریه را به کلیه دوستان و آشنایان تسلیت عرض می‌نماییم.
هو المعشوق
به مهدی جان ِ جمشیدی
آه ای پاییز ِ بی‌برگی! تو را چه نسبتی است با ما که این‌چنین چهرۀ ما را با زردی ِ خویش همرنگ ساخته‌ای؟ ما را گمان نبود که این‌چنین سهمگین در سوگ آن سرو، گریان شویم؛ هم او که از حنجره‌اش سرود ِ رود و درود جاری بود. افسوس و صد افسوس که هم‌اکنون، صدای امواج دریغ و بدرود از سکوت نابه‌هنگام‌اش به گوش‌مان می‌رسد.
آه ای فصل ِ بی‌برگی! تو را چه نسبتی است با قلب و چشم ما که قلب‌مان را به کتیبه‌های عزا سپرده‌ایم و چشم‌مان را به ابرهای اردیبهشتی؟
امروز، کوه فراق را به دوش کشیدیم و درد را با تجربه‌ای نوآیین در دفترچۀ خاطرات ثبت کردیم؛ بگو که فرداها را چگونه بی‌شیرینی لبخند او چای بنوشیم؟ آه ای فصل ِ بی‌برگی! بگو چگونه بی او قفل قفس دلتنگی را بگشاییم درحالی‌که کلیددارمان او بود؛ هم او که از حنجره‌اش سرود ِ رود و درود جاری بود؛ هم او که در چشمان‌اش بلبلان آشیانه کرده‌بودند. آه ای فصل ِ بی‌پرواز! آه ای سال ِ بی‌آواز!
فردین فکوری