در باب فرزندان

و آن‌گاه زنی که کودکی در آغوش داشت گفت: برای ما از فرزندان سخن بگوی.
پیامبر گفت :
فرزندان شما به حقیقت فرزندان شما نیستند.
آن‌ها دختران و پسران زندگی‌اند در سودای خویش.
این جوهر حیات است که به شوق دیدار خویش هر دم از گوشه ای سر بر‌می‌کند.
آن‌ها از کوچه وجود شما می‌گذرند اما از شما نیستند
و اگر چه با شمایند به شما تعلق ندارند.
عشق خود را بر آن‌ها نثار کنید
اما اندیشه‌هایتان را برای خود نگه دارید.
زیرا آن‌ها را نیز برای خود اندیشه‌ای دیگر است.
جسم آن‌ها را در خانه خود مسکن دهید اما روح آنان را آزاد گذارید.
زیرا روح آنان در خانه “فردا” زیست خواهد کرد
که شما حتی در رویا نمی‌توانید به دیدار آن بروید.
ممکن است تلاش کنید که شبیه آن‌ها باشید اما مکوشید که آنان را مانند خود بار بیاورید.